Wanneer mensen nadenken over het beheer van vast afval, associëren ze dit waarschijnlijk met afval dat op stortplaatsen wordt gedumpt of wordt verbrand. Hoewel dergelijke activiteiten een belangrijk deel van het proces uitmaken, zijn er verschillende elementen betrokken bij het creëren van een optimaal geïntegreerd systeem voor het beheer van vast afval (ISWM). Behandelingstechnieken zorgen er bijvoorbeeld voor dat het volume en de toxiciteit van vast afval worden verminderd. Deze stappen kunnen het transformeren in een gemakkelijkere vorm voor verwijdering. Afvalverwerkings- en verwijderingsmethoden worden geselecteerd en gebruikt op basis van de vorm, samenstelling en hoeveelheid van de afvalstoffen.
Hier zijn de belangrijkste afvalverwerkings- en verwijderingsmethoden:
Thermische behandeling
Thermische afvalverwerking verwijst naar de processen waarbij warmte wordt gebruikt om afvalmaterialen te behandelen. Hieronder volgen enkele van de meest gebruikte technieken voor thermische afvalverwerking:
Verbranding is een van de meest voorkomende afvalbehandelingen. Deze aanpak omvat de verbranding van afvalmateriaal in aanwezigheid van zuurstof. Deze thermische behandelingsmethode wordt vaak gebruikt als een manier om energie terug te winnen voor elektriciteit of verwarming. Deze aanpak heeft verschillende voordelen. Het vermindert snel het afvalvolume, verlaagt de transportkosten en vermindert de uitstoot van schadelijke broeikasgassen.
Vergassing en pyrolyse zijn twee vergelijkbare methoden, die beide organische afvalstoffen afbreken door afval bloot te stellen aan lage hoeveelheden zuurstof en zeer hoge temperaturen. Pyrolyse gebruikt absoluut geen zuurstof, terwijl vergassing een zeer lage hoeveelheid zuurstof in het proces mogelijk maakt. Vergassing is voordeliger omdat het verbrandingsproces hierdoor energie kan terugwinnen zonder luchtvervuiling te veroorzaken.
Open Burning is een traditionele thermische afvalverwerking die schadelijk is voor het milieu. De verbrandingsovens die bij dergelijke processen worden gebruikt, zijn niet voorzien van apparatuur om de verontreiniging te beheersen. Daarbij komen stoffen vrij als hexachloorbenzeen, dioxines, koolmonoxide, fijnstof, vluchtige organische stoffen, polycyclische aromaten en as. Helaas wordt deze methode internationaal nog steeds door veel lokale autoriteiten toegepast, omdat deze een goedkope oplossing biedt voor vast afval.
Stortplaatsen en stortplaatsen
Sanitaire stortplaatsen bieden de meest gebruikte oplossing voor afvalverwerking. Deze stortplaatsen zijn gewenst om het risico van gevaren voor het milieu of de volksgezondheid als gevolg van afvalverwerking te elimineren of te verminderen. Deze locaties bevinden zich op plaatsen waar landkenmerken fungeren als natuurlijke buffers tussen de omgeving en de stortplaats. Het stortgebied kan bijvoorbeeld bestaan uit kleigrond die zeer goed bestand is tegen gevaarlijk afval of wordt gekenmerkt door de afwezigheid van oppervlaktewaterlichamen of een lage grondwaterstand, waardoor het risico van waterverontreiniging wordt voorkomen. Het gebruik van sanitaire stortplaatsen brengt het minste gezondheids- en milieurisico met zich mee, maar de kosten voor het aanleggen van dergelijke stortplaatsen zijn relatief hoger dan bij andere methoden voor afvalverwijdering.
Gecontroleerde stortplaatsen zijn min of meer hetzelfde als sanitaire stortplaatsen. Deze stortplaatsen voldoen aan veel van de vereisten om een sanitaire stortplaats te zijn, maar het kan zijn dat er een of twee ontbreken. Dergelijke stortplaatsen kunnen een goed geplande capaciteit hebben, maar geen celplanning. Er kan sprake zijn van geen of gedeeltelijk gasbeheer, basisadministratie of reguliere dekking.
Stortplaatsen voor bioreactoren zijn het resultaat van recent technologisch onderzoek. Deze stortplaatsen maken gebruik van superieure microbiologische processen om de afbraak van afval te versnellen. Het controlerende kenmerk is de continue toevoeging van vloeistof om optimaal vocht vast te houden voor microbiële vertering. De vloeistof wordt toegevoegd door het percolaat van de stortplaats opnieuw te laten circuleren. Wanneer de hoeveelheid percolaat niet voldoende is, wordt vloeibaar afval zoals zuiveringsslib gebruikt.
Bioremediatie
Bij bioremediatie worden micro-organismen gebruikt om verontreinigende stoffen uit verontreinigde bodems of water af te breken en te verwijderen. Het wordt vaak gebruikt voor de behandeling van olievlekken, industrieel afvalwater en andere vormen van vervuiling. Vaak voor verontreinigde locaties en bepaalde soorten gevaarlijk afval.
Composteren is een andere meest gebruikte afvalverwijderings- of behandelingsmethode, namelijk de gecontroleerde aerobe afbraak van organische afvalmaterialen door de werking van kleine ongewervelde dieren en micro-organismen. De meest voorkomende composteringstechnieken zijn onder meer statische stapelcompostering, ongediertecompostering, zwadcompostering en compostering in het vat.
Anaërobe vergisting maakt ook gebruik van biologische processen om organische materialen af te breken. Anaerobe vergisting maakt echter gebruik van een zuurstof- en bacterievrije omgeving om het afvalmateriaal af te breken, waarbij compostering lucht moet hebben om de groei van microben mogelijk te maken.
Het is essentieel om rekening te houden met de specifieke kenmerken van het afval, de milieuregelgeving en de lokale omstandigheden bij het selecteren van de juiste afvalverwerkings- en verwijderingsmethode. Geïntegreerde afvalbeheersystemen die meerdere methoden combineren, worden vaak gebruikt om diverse afvalstromen effectief aan te pakken. Bovendien spelen het publieke bewustzijn en de deelname aan afvalvermindering en recyclinginspanningen een cruciale rol bij duurzaam afvalbeheer.
Posttijd: 20 december 2023